Hitchhiking from Christchurch to Queenstown

Na de laatste benodigde inkopen te hebben gedaan en Christchurch verkend te hebben begon afgelopen dinsdag dan toch eindelijk het echte avontuur. Moet eerlijk zeggen dat ik blij was dat ik Christchurch achter me kon laten. Echt ongelofelijk hoe groot de impact van de aardbeving na bijna 5 jaar nog steeds heeft in het dagelijks leven van deze stad. Op veel plekken kom je weg werkzaamheden, beschadigde gebouwen, gesloten winkels, gesloopte gebouwen en bouwplaatsen tegen.Na de bus te hebben genomen vanuit het centrum naar Hornby een van de buitenwijken van Christchurch hier begonnen met liften. Dit viel nog behoorlijk tegen want waar na twee uur mijn arm lam begon te worden had ik nog steeds geen lift. Terwijl de auto’s nog steeds voorbij kwamen toch maar even gaan zitten om wat te drinken en net op dat moment stopt er een auto een bied me een lift aan. Top! Tas in de auto en daar gaan we dan nu is er geen weg meer terug. Al kletsend en uit het raam kijkend vliegen de kilometers voorbij en voor dat ik het weet ben ik in Timura. Dit was de eind bestemming van mijn lift dus daar stond ik weer met de tas aan de kant van de weg duimpje omhoog en bordje in de lucht. Gelukkig had ik hier meer geluk en was ik zo weer onderweg om een aantal lifts later aan te komen in Aoraki/Mt.Cook National park na onderweg nog gestopt te zijn bij Lake Tekapo en Lake pukaki vooral lake pukaki was erg indrukwekkend met zijn buitenaardse licht blauwe kleur.
In Aoraki/Mt.Cook National park heb ik mijn tent opgezet voor twee nachten.
Na een eerste nacht te hebben geslapen in mijn nieuwe tent het nationale park al wandelend verkend. Zo heb ik onder andere de Hooker gletsjer tocht gelopen en ben ik vanuit de camping naar de Tasman gletsjer gelift en weer terug. Na een mooie dag vroeg de tent gekropen want de volgende dag zou ik weer verder liften richting Queenstown.
Na een lange regenachtige nacht toch maar in de regen de tent en al mijn spullen zo droog mogelijk ingepakt om weer op weg te kunnen. Op de camping was naast een paar mensen in de shelter niet veel te beleven in dit regenachtige weer. Hierom besloot ik om ondanks dat het regende maar richting de grote weg te lopen(zo’n 2km). Al lopend in de regen ging het duimpje omhoog bij het horen van naderend verkeer. Ondanks de regen duurde het even dat ik een lift had en voordat ik het wist was ik nat tot op mijn boxer en liep het water vanaf mijn broek mijn schoenen in. Op zulke momenten vraag je je toch maar weer is af waar ben ik ook al weer aan begonnen? Gelukkig had ik niet veel later mijn eerste lift te pakken die me even later in Twizel afzetten. Na even wat gedronken en gegeten te hebben al drogend in de zon de volgende lift proberen te krijgen. Ik had geluk want na nog geen 20 minuten stopte er een auto wat al snel een bekende bleek te zijn. Achter het stuur zat Thomas een backpacker uit Ierland die me op weg naar Mt.Cook ook al een lift had gegeven. Wat helemaal makkelijk bleek was dat hij ook op weg was naar Queenstown. Hier kwamen we in de loop van de middag aan. Helaas bleken alle accommodaties vol te zitten dus besloten we om tegen het einde van de middag ergens samen te kamperen.
De volgende dag Queenstown verkend, voorbereidingen getroffen voor de Milford Sound Track en Routeburne track(taspakken etc.) maar voornamelijk lekker rustig aangedaan en gerelaxt al dat liften is namelijk nog best wel vermoeiend. Na goed geslapen te hebben vanmorgen mijn eerste activiteit hier in Queenstown gedaan namelijk raften. Na op het eindpunt mezelf te hebben omgekleed moesten we nog naar het begin punt rijden. Dit was al een activiteit alleen want om bij het start punt te komen moesten we over de ‘Skippers Road’ een van s ‘werelds gevaarlijkste wegen. Waar de Skippers road in 1883 is aangelegd om het goud makkelijker uit de Canyon te krijgen is hij nu vooral een toeristische attractie. Waar aan het begin van de weg een bordje staat niet begaanbaar voor caravans, campers en trailers gingen wij deze nauwe gravel weg met steile afgronden aan de linker en rechter kant toch echt naar beneden in een 24 personen bus met raft trailer erachter. Gelukkig reed onze chauffeur deze weg dagelijks en kwamen we veilig aan bij de shotover rivier. Hier de laatste veiligheidsinstructies en niet veel later konden we dan toch eindelijk de rivier op waar we verder konden genieten van het prachtige landschap zo nu en dan afgewisseld door goede actie in de wildwater klasse 3 / 4 passages. Na het raften lekker rustig aan gedaan en tegen het einde van de middag naar de pre departure meeting van de Milford sound track geweest.

Vanaf morgen loop ik tot en met woensdag de Milford sound track met een groep en gelijk aansluitend ga ik donderdag middag in mijn eentje verder met de Routeburn track die ik in de loop van zaterdag ochtend zal uitlopen. Iedereen een fijne pakjes avond en tot de volgende..

Wist je dat?
- Ik al ongeveer 682 Kilometer gelift heb?
- Ik deze afstand af heb gelegd met 9 verschillende lifts?
- Nieuw zeeland ongeveer 4,6 miljoen inwoners telt?
- Hiervan meer dan de helft op het noord eiland leeft?
- Mijn tas rond de 21 kilo weegt?(niet de lichtste maar de kilo’s
tellen al snel op met al die kampeer en wandel spullen)
- Mijn tent maar 1.4 kilo weegt?