Glamping and Tramping

Afgelopen zondag was het dan eindelijk zo ver en kon ik beginnen aan mijn trektocht door het Fjordland nationaal park via de Milford en Routeburn track. Zoals ik eerder al gezegd heb zou ik de Milford track guided gelopen en daarna de Routeburn in mijn eentje. De groep waarmee ik de milford track heb gelopen bestond uit 48 lopers(23 Koreanen en 25 gemengd) en 4 guides. Een erg grote groep maar gelukkig was hier tijdens het lopen niet veel van te merken.

De eerste dag begon vroeg met een busreis van Queenstown naar Te anau vanaf hier zijn we met een ferry naar het start punt van de milford track gebracht. Eenmaal aangekomen op het start punt was het maar een korte wandeling van 20 minuten naar de eerste lodge. Hier werden we hartelijk ontvangen en nadat iedereen zijn of haar bed en kamer voor de nacht toegewezen had gekregen een groepsfoto gemaakt en daarna een natuur wandeling gemaakt waarin allerlei feitjes werden verteld. Na de natuur wandeling stond het avond eten op het programma( een drie gangen menu!) gevolgd door een uitleg over de komende dagen en de geschiedenis van de milford sound track. Ik weet niet of jullie bekend zijn met de term Glamping(Glamour camping)? Maar de manier waarop ik de milford track heb gelopen past echt in het rijtje. Ik stond echt versteld in wat voor wereld ik nu weer beland was. Moderne lodges met bar, maaltijden van hoge kwaliteit en mooie kamers. Kortom een hotel in de wildernis echt een hele andere beleving van wat ik gewend was. (Helaas) was dit de enigste manier om deze tocht te lopen aangezien alle hutten al lang vol zaten en kamperen niet is toegestaan op de track.
De dagen erna heerlijk gelopen over het pad van lodge naar lodge en mezelf langzaam maar zeker aangepast aan de luxe. Het blijft gek om midden in de wildernis een warme douche te kunnen nemen, een wasje te kunnen doen en uitgebreid te dineren. Onderweg meerdere keren versteld gestaan over het feit hoe helder het water in de rivieren en meertjes was, gezwommen in ijskoud smelt water, verschillende watervallen te hebben gezien waaronder the sutherlandfalls, het gevecht aan gegaan met gemeen kleine steek vliegen die jeukende bulten achter laten maar vooral genoten van de prachtige uitzichten en natuur. Na 53.5km en 3 nachten bereikten we sand fly point het eind punt van de milford sound track. Een berucht punt want hier zijn de zandvliegen het ergst maar gelukkig werden we hier al snel opgepikt en met de boot naar de laatste lodge gebracht.
Na nog een laatste nacht genoten te hebben van al dat luxe de volgende dag de milford sound met op geweest. We hadden geen top weer maar de laag hangende wolken en verschillende grote en kleine watervallen gaf de cruise door het fjord echt iets magisch. Na de cruise stapten we met zijn alle de bus in terug naar Queenstown. Mij hebben ze onderweg afgezet bij The divide vanaf waar ik de Routeburn track zou beginnen. Vanuit hier ben ik naar lake mackenzie gelopen waar ik de nacht zou doorbrengen. Onderweg was er helaas door de laag hangende bewolking niet veel te zien maar dat maakte de tocht niet minder mooi. Eenmaal aangekomen mijn tent opgezet en de omgeving een beetje verkent. Ik moet zeggen dat hiken op deze manier ook wel tramping genoemd hier in Nieuw zeeland toch meer mijn ding is.
De volgende ochtend was de laaghangende bewolking weg en beloofde het een mooie dag te worden met spectaculaire uitzichten. De oversteek van de alsa berg keten via harris sadle stond namelijk op de planning. Een mooie maar zware dag want na meer dan 65km begonnen de benen toch wel een beetje te protesteren tijdens het berg op lopen. Tegen het eind van de middag kwam ik aan bij de Routeburn flats waar ik mijn tent op heb gezet voor de nacht. Een super mooie locatie alleen waren hier de zandvliegen nog erger dan op Sandfly point. Dit betekende zo min mogelijk buiten rond lopen en je tent zo snel mogelijk open en dicht doen. Na een goede nacht rust de volgende dag de laatste 6km afgelegd om in de loop van de ochtend de shuttle terug te nemen naar Queenstown na 85 prachtige kilometers te hebben gelopen door het Fjordland National park. Waar Fjordland nationaal park bekend staat om zijn regenachtige weer(gemiddeld meer dan 5 meter per jaar!!) heb ik echt ontzetten veel geluk gehad en naast een paar kleine regenbuitjes voornamelijk zon gehad.

In Queenstown was ik gelijk weer terug in het dagelijkse leven. Ik had een mailtje dat ik was aangenomen bij OEG in Australië maar dat ik wel uiterlijk 2 januari ipv 20 januari terug moest zijn in Australië om deel te kunnen nemen aan de trainingen. Toch maar de knoop door gehakt en ervoor gegaan omdat deze job me een hoop kansen biet en er veel te leren valt. Dit betekende wel dat ik mijn hele plan om moest gooien en ik nu nog maar 2,5 week ipv 5 weken in Nieuw Zeeland heb. Ik ga deze tijd nog optimaal benutten met nog een week op het Zuid eiland en daarna nog 11 dagen op het Noord eiland en 1 Januari vlieg ik terug naar Sydney vanuit Auckland. Tussen al dit regelen vandaag nog mijn eerste Bungee jump gesprongen. Namelijk de Nevis bungey van 134M nabij Queenstown. Wat was dit ongelofelijk gaaf en heb zelfs de kans gehad om een tweede keer te springen

Morgen verlaat ik Queenstown en ga ik samen met Leon een duitse backpacker het zuid eiland verder verkennen. Wat het helemaal makkelijk maakt is dat Leon een auto heeft en hij rond de zelfde tijd op het noord eiland moet zijn. De lift is dus weer geregeld.

Wist je dat:
- De sutherland falls(580m) een van swerelds hoogte watervallen
is ontdekt in 1880 door Donald Sutherland en John Mackay?
- De Milford track door Quintin Mckinnon speciaal is aangelegd
om deze te bewonderen?
- Er op Nieuw Zeeland tot de aankomst van de eerste mens naast
twee soorten vleermuizen geen enkele zoogdieren te vinden
waren?
- Er door de komst van de mens en introductie van verschillende
zoogdieren een hoop inheemse diersoorten worden bedreigd of
zijn uitgestorven?